شعر

                                              تسبیح....

                  من که تسبیح نبودم ، تو مرا چرخاندی

                   مشت بر مهره تنهایی من پیچاندی

                    مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

                     بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی

                                                   

                      ذکرها گفتی و بر گفته خود خندیدی

                      از همین نغمه تاریک مرا ترساندی

                    برلبت نام خدا بود – خدا شاهد ماست

                      بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

                    دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت

                     عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی

                    قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود

                   تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

                    جمع کن رشته ایمان دلم پاره شدست

                     من که تسبیح نبودم ، تو چرا چرخاندی؟؟؟